I przyszła jesień - jeszcze nie ta kalendarzowa, ale w pogodzie. Jesień - i to w takiej swojej brzydszej, mniej przyjaznej wersji. Koty zaczęły sezon kanapowo - kocykowy i chyba całkiem im to odpowiada, bo wieczory od kilku dni wyglądają niemal tak samo.
Ja takiej jesieni nie lubię - jest zimno (a przynajmniej takie wszyscy mają wrażenie - bo jeszcze 3 tygodnie temu (?) było upalnie,a teraz ledwie kilkanaście stopni, i deszcz, i wiatr....
Czekam na przyszły tydzień, bo podobno od niedzieli ma być znacznie cieplej - liczę jeszcze na tą cieplejszą wersję jesieni z pięknymi kolorami, słońcem i długimi jesiennymi wieczorami z kotami.
A ile razy spojrzę na Wandzię - to sobie myślę jak jej pięknie pasuje bycie takim domowym, ciepłolubnym kotem... A pomyśleć, że rok temu bidulka gdzieś marzła i błąkała się bez swojego domu.
Aż nie chce myśleć ile kotów teraz gdzieś marznie 😥 Chciałoby się wszystkim pomóc, przygarnąć, pomóc znaleźć dom! W takich chwilach bardzo się cieszę że Wandzia jest z nami - i że może przyjmując ją nie uratowaliśmy wszystkich kotów świata, ale stworzyliśmy piękny i szczęśliwy świat dla Wandzi (mam nadzieję że ona myśli tak samo😊)
Bo Andrzej - wiadomo, kot typowo domowy - nie zaznał w życiu zimna i braku domu - być może dlatego jest takim rudym cwaniaczkiem 😅
A tak wyglądają poranki - jak wstaję jest jeszcze ciemno i co widzę najpierw? Oczywiście dwa bardzo głodne koty!
Kominek też już odpalony, ale koty póki co wolą z daleka, czyli z kanapy. Andrzej podszedł ale był mocno zdziwiony co to takiego i szybko uciekł... Myślę że zimą jeszcze zdąży polubić to źródło ciepła.
Pozdrawiamy ciepło i liczymy na złotą polską jesień, z nieco wyższą temperaturą za oknem!
